Elena (2011)
Η κατά τον Andrei Zvyagintsev Αποκάλυψη δεν έρχεται μετά από ένα τρομακτικό μελλόντικό γεγονός. Είναι η ήδη παρούσα ηθική κατάπτωση αυτή η οποία θα επιφέρει την αναπόφευκτη καταστροφή.
Η κατά τον Andrei Zvyagintsev Αποκάλυψη δεν έρχεται μετά από ένα τρομακτικό μελλόντικό γεγονός. Είναι η ήδη παρούσα ηθική κατάπτωση αυτή η οποία θα επιφέρει την αναπόφευκτη καταστροφή.
Ο Abraham Polonsky υπονοεί πως η επιχειρηματικότητα δεν απέχει καθόλου από την εγκληματικότητα και πως κάτι διεφθαρμένο υπάρχει στην άσπιλη μεταπολεμική Αμερικάνικη κοινωνία.
Ένα δυνατό κοινωνικοπολιτικό δράμα από τον Σύλλα Τζουμέρκα που εκθέτει τον κυνισμό της προβληματισμένης Ελληνικής κοινωνίας ενώ η Μεσαία Τάξη της αποσυντίθεται.
Η εμβληματική αλληγορική ταινία των τελευταίων ετών της ΕΣΣΔ με την επίδρασή της να είναι τόσο ισχυρή που επίσπευσε την πτώση της.
Ο Karel Kachyňa σκηνοθετεί μία από τις πλέον εμβληματικές ταινίες στην πιστή απεικόνιση ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Απαγορευμένο για 20 χρόνια στην Τσεχοσλοβακία.
Ένα δυνατό οικογενειακό δράμα χαρακτήρων από τον Calin Peter Netzer,στην διεφθαρμένη μετά-κομμουνιστική Ρουμανία. Χρυσή Άρκτος στο 63ο Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Ένα βαθιά πολιτικό φιλμ του Pablo Larraín, με έντονα στοιχεία κοινωνικής κριτικής τα οποία μεταφέρονται μέσω του έξυπνου χιούμορ και της υποδόριας ειρωνείας.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Sergei Eisenstein είναι και το αρχετυπικό παράδειγμα ξεκάθαρης κομμουνιστικής προπαγάνδας.
Ο Jean-Luc Godard εξερευνά τα όρια του ατομισμού, της απάθειας και της παραδοπιστίας καθώς τα παιδία του Μαρξ και της Coca-Cola μεγάλωσαν.
Η δεύτερη ταινία του Bertrand Bonello βασίζεται στις αντιθέσεις και τις έντονες συγκρόυσεις και είναι μία δυνατή αντιπαράθεση του θεωρητικά καλύτερου παρελθόντος με το αμφίβολο σήμερα.
Το ρέκβιεμ που επιφύλασσε ο Nagisa Ôshima στο Ιαπωνικό Νέο Κύμα.
Ο David Cronenberg οδηγείται σε χαμένους συμβολισμούς, κενόσοφες αναλύσεις που δεν βγάζουν πουθενά και επιδερμικές ενδοσκοπήσεις του προφανούς.